Aards Paradijs
Op dit moment horen en zien wij dat ons aardsparadijs schuurt en vragen wij ons af of er nog wel veilige plekken zijn en dus ook of de kerk nog veilig is.
Hoewel deze huidige aardse problemen voor de Kunsthal KAdE in Amersfoort geen -directe- aanleiding vormden voor de tentoonstelling “schurend paradijs”, sluit dit thema uitstekend aan bij het huidige momentum en de huidige problematiek hoe verder om te gaan met onze aarde en zijn bewoners .
KAdE heeft het thema “schurende paradijs” georganiseerd als eerbetoon aan -het 150ste geboorte jaar van- de Amersfoorter Mondriaan.
Mondriaan streefde immers in zijn werk naar het aardse paradijs, een maakbare wereld op basis van vorm en stijl, waarin de mensen vanuit hun vrijheid naar het ware, goede en schone in een zuivere en geordende wereld streven.
Een expositie waarin de kunstenaars op zich reeds bepaald niet idyllisch verbeelden dat de vernietiging van de aarde nabij en de natuur feitelijk dood is (NRC-24/3/22).
In de Elleboogkerk spat, als er nog enige hoop op een aardse paradijs zou bestaan, deze droom als een boze droom van de bezoeker uiteen door met de wandschilderingen (van Gijs Frieling) en de mensachtige kantoormeubels cq geluidsinstallaties op de kerkvloer, die met geluiden contact met elkaar en de bezoeker trachten te zoeken (van Sander Breure en Witte van Hulzen) het streven van de mens naar genot en the survival of the fittest te zijn te tonen.
Resteert dan ook de vraag of een kerk nog steeds een veilige vluchtplaats is of …
Dirk
Zie voor meer info (hyperlink) : Schurend Paradijs — Kunsthal KAdE