Het Laatste Avondmaal :

Deze blog is geplaatst op witte donderdag, de dag, de avond, waarop het Laatste Avondmaal (Atelier van Lieshout/Rotterdam) volgens de verschillende evangeliën plaatsvond, terwijl op de tv The Passion live werd uitgezonden.

Voor alle duidelijkheid ik ben niet gelovig, en ook niet gelovig opgevoed.

Enkel, mijn ouders vonden het van belang dat wij kennis kregen van de verschillende geloven in Nederland en als kind kregen wij dan ook verschillende boekjes met plaatjes en verhaaltjes uit met name het Nieuwe Testament, zoals over de verloren zoon, maar dus ook over de geschiedenis van Jezus rond Pasen.

Pasen begon voor ons altijd bij mijn grootouders een week eerder, waar wij een Palmpasenstok maakten met een haantjeskadet bovenop het kruis, versierd met buxustakken uit de heg van mijn grootouders.

Verder deden wij er niets mee, anders dan later lekker de haantjeskadetten opeten.

En vervolgens een week later met Pasen was het gebruik om in de tuin van zowel mijn ouders als bij mijn grootouders naar gekleurde eieren te zoeken, een zogenaamd heidens gebruik, als teken van een nieuwe lente, een nieuw leven …

Dirk

PS : Over ‘het laatste avondmaal’ van ALV is het navolgende artikel verschenen op het moment van het plaatsen van het beeld vorig jaar in de Dieze te ’s Hertogenbosch door Re-Nature, festival_voor_kunst_en_natuur :

‘De overstromingen van de afgelopen zomer op diverse plekken in Nederland en Europa staan ons nog voor de geest. Het lijkt een voorbode voor meer. Wageningen voorspelt dat Nederland over 80 jaar voor de helft zee geworden is. Ook hier, in de Dieze en Aa, die langs de Tramkade stromen, was het waterpeil korte tijd 1,5 m hoger. 

Met dat in gedachten plaatst Atelier Van Lieshout hier dit Laatste Avondmaal, waar de eters geen droge voeten meer hebben. 

Het laatste avondmaal is al twee millennia een belangrijk onderwerp in de kunst, van de catacomben van Rome, Michelangelo en Leonardo Da Vinci tot Hermann Nitsch en Andy Warhol. De symbolische betekenis ervan wordt universeel begrepen: een afscheid van het leven en de wereld zoals we die kennen. In de versie van Atelier Van Lieshout heeft elke apostel zijn eigen karakter: lethargisch hangend in een hoekje, wegsluipend of verstopt onder de tafel. De scène wordt omkaderd door een kooi-achtige structuur die het geheel samenbindt als een draagbare schrijn, maar ook een beperking impliceert, zowel fysiek als mentaal.

De overstromingen van de afgelopen zomer op diverse plekken in Nederland en Europa staan ons nog voor de geest. Het lijkt een voorbode voor meer. Wageningen voorspelt dat Nederland over 80 jaar voor de helft zee geworden is. Ook hier, in de Dieze en Aa, die langs de Tramkade stromen, was het waterpeil korte tijd 1,5 m hoger. 

Met dat in gedachten plaatst Atelier Van Lieshout hier dit Laatste Avondmaal, waar de eters geen droge voeten meer hebben. 

Het laatste avondmaal is al twee millennia een belangrijk onderwerp in de kunst, van de catacomben van Rome, Michelangelo en Leonardo Da Vinci tot Hermann Nitsch en Andy Warhol. De symbolische betekenis ervan wordt universeel begrepen: een afscheid van het leven en de wereld zoals we die kennen. In de versie van Atelier Van Lieshout heeft elke apostel zijn eigen karakter: lethargisch hangend in een hoekje, wegsluipend of verstopt onder de tafel. De scène wordt omkaderd door een kooi-achtige structuur die het geheel samenbindt als een draagbare schrijn, maar ook een beperking impliceert, zowel fysiek als mentaal.’